Patricia van Walstijn (1965) is manager en ‘het gezicht’ van Banyan Centre voor Health & Happiness, een centrum voor inspiratie en stimulans, verbonden aan Thermen Bussloo. Ook is Patricia initiatiefnemer en eigenaar van het Chi Neng® Institute Europe. Patricia woont samen met haar partner, Jeroen, en haar twee kinderen: Jamie (13 jaar) en Fay (10 jaar).
Visie
Persoonlijk leiderschap heeft voor mij te maken met autonomie en keuzes kunnen maken vanuit vrijheid. Vrij in je leven staan en vanuit deze vrijheid keuzes maken. Je hierin niet beperkt voelen. Dus niet vanuit de verwachting van de ander. Echt helemaal vanuit jezelf. Los van kaders die heersen in de maatschappij of het eigen kader in de zin van ‘wat je vind dat je moet doen om ergens aan te voldoen’. Dit vraagt een zekere vorm van moed, durf. Werkelijk voelen wat ‘jouw weg’ is en hier leiding op nemen. Intuïtie is hierbij belangrijk voor mij. Dit gun ik eigenlijk iedereen. Er is namelijk niks mooiers… Je stapt ergens over heen, staat op en neemt een risico. Even spannend, maar de bevrediging er na is heel groot.
Tot twee jaar terug was ik altijd zelfstandig ondernemer en dan is persoonlijk leiderschap iets heel ‘normaals’, iets heel natuurlijks. Als zelfstandige neem je constant beslissingen en hoef je geen verantwoording af te leggen. Bij Banyan beweeg ik me in een groot bedrijf. Gelukkig krijg ik veel vrijheid. Wel heb ik nu te maken met een heleboel collega’s. Ik merk dat ik me heb te conformeren én tegelijkertijd mijn authenticiteit niet moet kwijt raken. In deze context is het nemen van leiderschap lastiger én ik ervaar ook dat de ‘rewards’ groter zijn. Want dan zijn we allemaal blij! Als zelfstandige ben ik in mijn ‘eentje’ blij…
Ik werk samen met directie en management, allemaal sterkte persoonlijkheden met heldere ideeën en plannen. Dan toch bij jezelf te blijven is een klus. De neiging is om het in te vullen: ‘ze zullen het wel zó willen’. Maar dan voel ik soms dat er bij mij helemaal niks gebeurt, dat het me geen inspiratie brengt en dat ik geen flow voel. Dan zeg ik toch: ‘jongens, dit is het niet, we doen het op een andere manier’. Eigenlijk verwachten ze dat ook van mij. Als je leiderschap neemt en het werkt, dan geeft dat veel voldoening voor het hele team.
Ambitie
Over 15 jaar ben ik 65 jaar, grijs en dik en zit ik aan een héle grote tafel met allemaal lieve mensen om me heen te eten. Het liefst in een mediterraan land. Mijn uiterlijk, ‘het gezicht’… is altijd aan mijn werk verbonden geweest. Sinds mijn 19e. Ik was 8 jaar fotomodel, daarna het gezicht van een watersportbedrijf wat ik zelf heb opgericht, vervolgens de vrouw van een bekend arts met veel publiciteit. En ook bij de Chinese bewegingsleer, waarvoor ik constant foto’s en video’s maakte. Nu is een belangrijk deel van mijn werk inspirator en het ‘gezicht’ zijn van het Banyan Centre. Als er iets over Banyan gezegd wordt, doe ik dat. Of dat nu een foto, presentatie of voor televisie is. En waarom ben uitgerekend ik ‘het gezicht’? Het lijkt karma, het is nu eenmaal zo. Dat ‘dik en grijs’, heeft hier mee te maken. Dat ik niet meer ergens voor hoef te staan. Heerlijk anoniem kan zijn!
Keuzes
Eerst dacht ik dat ik zo’n 5 jaar bij Banyan zou blijven, maar ik merk dat dat aan het veranderen is. Ik heb in korte tijd veel geleerd: korter en krachtiger zijn en blijven staan voor waar ik in geloof. Vroeger had ik dat nooit gedaan, toen was ik veel meegaander. Voelt wel als goed en duidelijk. En het appèl op mijn leiderschap vind ik prettig. Ik laat minder aan het toeval over, neem meer regie. Als ik het echt zeker weet, dan voel ik dat in mijn hele lichaam. Dan hoef ik ook niet meer iedereen te horen. Dus meer daadkracht en beslistheid. Dit moet overigens ook wel, anders word ik gestuurd in de richting waar ik niet naar toe wil. Want het tempo is hoog. Ik laat me niet meer door die krachtige ander overdonderen. Dat vraagt om heel dichtbij mezelf, bij mijn gevoel, te blijven. En soms als er even niks is, dan is er even niks. Dan gaan we rustig verder met bouwen en verfijnen wat we nu hebben. Totdat er weer een impuls komt, want die komt er altijd. Kan zijn omdat ik iemand ontmoet, een trainer die een idee heeft, of iets dat mijn aandacht trekt. Dan voel ik dat het weer gaat stromen en kan ik niet wachten om er mee aan de slag te gaan.
Inspiratie
Ik haal inspiratie uit alles om me heen… Zo kan ik in Arnhem lopen en iets zien en dan zie ik allemaal mogelijkheden. Dat kan een product zijn of een nieuwe training. Zo kan ik een artikel lezen en krijg van daaruit ideeën over het organiseren van een festival. Ik ben denk ik heel creatief. En daarnaast ben ik ook heel praktisch. Ik ga het gelijk doen, het neerzetten. Misschien wel té praktisch, ik wil gelijk aan de slag. Dit is overigens wel nieuw voor me, voorheen duidde ik het niet zo als creatief. Dacht dat het heel normaal was. Ik ga van voelen, intuïtie, direct naar doen. Ergens veel over nadenken doe ik eigenlijk niet. Wellicht ben ik wel wat ‘leeghoofdig’. Ik vind onderzoeken, analyseren, en details in kaart brengen ook gewoon niet zo leuk. Ik ben overigens wel gek op lezen en dan vooral filosofie, klassiekers, bijvoorbeeld ‘the art of war’ of Napoleon Hill. En ook dan ga ik er gelijk iets mee doen.
Talent
Mijn talenten? Creativiteit, ondernemen, doorzettingsvermogen en optimisme. Bovendien heb ik een ‘naam’ opgebouwd. Ik ben de eerste die Chi Neng van China naar Nederland heeft gebracht. Ik heb veel interviews en trainingen gegeven. Om me te bekwamen in Chi Neng heb ik maanden in China getraind. En als ik aan het trainen was, werden de kinderen opgevangen door een Chinese nanny.
‘Trouw aan mezelf zijn, met respect voor anderen, daar streef ik naar.’
Waarden
Vrijheid is voor mij het belangrijkst! En dan vooral vrij van jezelf, van je eigen overtuigingen, je eigen opvoeding. Jezelf ontstijgen en helemaal vrij in het leven kunnen staan. Ik doe me dus eigenlijk nooit anders voor dan wie ik ben. Het is prima om af en toe iets te doen waar ik geen zin in heb, maar ik maak er geen gewoonte van. Voldoen aan de verwachtingen van anderen kost bakken met energie en uiteindelijk verlies je jezelf en het contact met je intuïtie. Ik probeer altijd trouw aan mezelf te zijn, dat is wel zo duidelijk voor mezelf en ook voor anderen. Tegelijkertijd streef ik ernaar de ander ook te respecteren en te kunnen laten!
Leren
Wat ik heb te leren of te ontwikkelen? Dat weet ik niet, daar denk ik niet over na. Dat is dus die ‘leeghoofdigheid’. Ik leer gewoon gaandeweg van alles en implementeer dat dan ook meteen.
Twee maanden geleden kreeg ik voor het eerst van mijn leven een functioneringsgesprek. Ik wist niet eens wat een functioneringsgesprek was. Ik vond het heel leuk en leerzaam, heb zeker wat over mezelf geleerd. Bijvoorbeeld over de ‘SUP-boards’. Zag ik helemaal voor me, op de mooiste locatie en je kon er ook yoga op doen. Trainer gezocht… Hele ding neergezet, iedereen enthousiast en dan is het klaar voor mij. Echter na het seizoen lagen de boards te beschimmelen in de kelder,. Kortom, na mijn creativiteit, heb ik de opdracht om het niet los te laten. Hier aandacht voor hebben is nieuw voor mij. Werkelijk opvolgen en aandacht blijven geven tot in de kleinste details. Dat leer ik nu! En als ik het wel doe, dan vind ik het eigenlijk heel leuk. Dan kom ik namelijk toe aan verfijnen.
‘Maakt het mij gelukkig? Daar toetst ik alles aan.’
Energie
Om mijn energie op peil te houden beoefen ik Chi Neng, dat is voor mij een tweede natuur. Het is een manier van leven geworden. Ik kan bijna constant mijn energie managen. Daar ben ik me heel erg van bewust. Heel moe zijn komt bijna niet voor, omdat ik het zover niet laat komen. Ik loop niet leeg. Ik bescherm mijn energieniveau. Zo zal ik een telefoongesprek met iemand die heel langdradig is, niet voeren als ik juist wat meer energie kan gebruiken. Ik stel dan echt prioriteiten. Of als mijn dochter vol verhalen thuis komt, dan geef ik aan dat ik straks naar haar ga luisteren, maar niet nu. Dan wil ik het echt niet. Ze zeggen altijd ‘mama kan één ding tegelijk’. Ik heb een sterke focus, dus kan wel veel dingen achter elkaar, maar niet tegelijk. En dat wil ik ook niet.
Geluk
Geluk is er eigenlijk wel elk moment. Want als ik dat niet ervaar, ga ik iets ondernemen om dat wel te ervaren. Daar toets ik alles aan: ‘Maakt het mij gelukkig?’. Dat wij hier nu samen zitten, dat we een stap verder zijn met een te ontwikkelen training, dat ik zo weer mensen ga ontmoeten tijdens een ‘Socratisch gesprek’… Dit maakt mij net zo gelukkig als het idee dat ik vanavond gezellig met de kinderen en mijn partner om de tafel zit tijdens het avondeten.
‘Het vertrouwen dat het met mij wel goed komt. Daar heb ik zelf ook vertrouwen in.’
Opvoeding
Mijn ouders hebben me altijd ondersteund in wat ik ondernam. Toen ik naar Griekenland ging, toen ik naar Amerika verhuisde. Zij hebben zich nooit met relaties bemoeid. Ze luisterden vooral naar me, gingen met mijn gedachte mee. Achteraf denk ik dat ze het soms veel moeilijker hebben gehad met mijn keuzes, dan dat ze dat aan mij lieten merken. Ze kwamen me ook opzoeken in Griekenland en dan bleven ze lang. Mijn ouders hebben me echt vrij gelaten, wellicht vanuit vertrouwen weinig raad gegeven. Zij hadden altijd het vertrouwen dat het met mij wel goed komt. En dat heb ik zelf ook. Ik denk altijd ‘komt wel goed’, of ‘het is goed’.