Marianne Velthuis met quotes

Marianne Velthuis (1959) is een directeur met een ‘zorg hart’. Sinds 2012 is Marianne Regio Directeur bij InteraktContour. InteraktContour is er voor mensen die problemen ervaren als gevolg van hersenletsel, na bijvoorbeeld een beroerte, ongeluk of hersentumor. Marianne studeerde aan de Universiteit Wageningen en behaalde later haar diploma Bedrijfskunde. Marianne woont in Harbrinkhoek met haar man. Samen hebben ze drie dochters: Pien (22 jaar) , Winnie en Jette (beide 18 jaar).

Visie
Het afgelopen jaar ben ik gedurende de opleiding ‘Besturen en vernieuwen in de langdurige zorg’ veel met persoonlijk leiderschap bezig geweest. Ik stelde mezelf vragen als: ‘Wie ben ik als leider?’, ‘Hoe doe ik dat?’, ‘Wat vind ik daar belangrijk in?’, ‘Wat is mijn stijl?’, ‘Hoe krijg ik het voor elkaar?’ en ‘Hoe heb ik het eigenlijk gedaan?’. Gelukkig kan ik met mildheid en acceptatie naar mezelf kijken en ben ik ook altijd bereid onder ogen te zien wat ik nog lastig vind.
Ik heb wel ervaren dat de hobbels op je pad, soms voor hele verrassende uitkomsten kunnen leiden. Zo was de ‘niet geheel vrijwillige’ overstap (als gevolg van een reorganisatie) van de thuiszorg naar de gehandicaptenzorg voor mij zo’n hobbel. In de zin van afscheid nemen terwijl ik nog meer wilde doen. Ik was daar nog niet klaar. Een andere thema is voor mij ook het loslaten van het vertrouwde. En dan gaat het niet zo zeer over iets nieuws aangaan. Het gaat voor mij meer over de vraag ‘Kan ik het wel?’

Ambitie
Een vraagstuk waar ik nadrukkelijk mee bezig ben is of ik het vak van ‘besturen’, mijn vak wil maken. Wil ik dat wel? Kan ik dat wel? Het antwoord is ‘ja’ in een kleine organisatie. En ook ‘ja’, in een collegiaal bestuur. De ruimte om te klankborden is voor mij van belang. En als eindverantwoordelijk bestuurder in een grote organisatie? Nu nog niet en wellicht wel helemaal nooit. Dat kost me meer dan het oplevert. Aantrekkelijk is de mogelijkheid en vanzelfsprekendheid om nog meer zelf richting te geven, dat is inherent aan de positie van bestuurder. En als directeur heb je soms het podium niet. De keerzijde is ook wel dat je dat podium continu moet pakken. Daarnaast is het ook wel behoorlijk ‘alleen’. Wil ik dat? Vraag om over te denken en uit te zoeken. Ik ben nu overigens niet op zoek naar een nieuwe uitdaging, heb het bij InteraktContour erg naar mijn zin. We zijn binnen InteraktContour voor cliënten, die langdurig bij ons wonen, een grote stap aan het maken in de kwaliteit van zorg. En binnen het domein Maatschappelijke Ondersteuning is nog veel te doen: het aanbrengen van eenheid in verscheidenheid aanbrengen is hier de uitdaging. Ook leuk! Moet gewoon veel ontwikkeld worden, teams in evenwicht brengen.


‘Onze zorgverlening vraagt om integriteit èn om het vermogen om iemand te zien zoals hij of zij is.’


Keuzes
In de zorg zijn we wel veel bezig geweest met ‘overleven’. We hebben ons minder bezig gehouden met de vraag ‘Wat is er echt nodig?’ en ‘Hoe doe je dat?’. Daar concentreer ik me nu op. Het samen met anderen, binnen andere kaders, met meer zelfstandigheid voor onze medewerkers, nieuwe dingen ontwikkelen. Dat levert hele mooie dingen op, die dwars over organisaties gaan. Waarbij ook het verschil vervaagt tussen wie de cliënt is, wie de vrijwilliger is en wie de professional is. Dan valt het zo samen en dat vind ik heel erg mooi. En interessant is ook dat de prijs die het de gemeenschap kost, lager ligt. Hoe kunnen we dit doortrekken? Dat is een relevante vraag.

Drijfveren
Mijn toekomst ligt in de zorg; de thuiszorg of de gehandicaptenzorg. In de zorg heb ik mijn sporen verdiend. Maar meer nog speelt mijn ‘zorg hart’ hierin een belangrijke rol. Mijn ‘zorg hart’, maakt dat ik het ontzettend belangrijk vind dat we de mensen met niet-aangeboren hersenletsel, aan wie wij zorg leveren, in hun waarde laten. Als het ergens om gaat, dan is het waardigheid, respect èn het niet overnemen. Hier wil ik graag mijn bijdrage aan leveren. En dat is voor mijn gevoel toch anders in bijvoorbeeld de zakelijke dienstverlening, waar de ruilrelatie veel gelijkwaardiger is. Die gelijkwaardigheid ontbreekt juist in de zorg. En als er iets is wat geborgd moet worden, is dat die waardigheid en dat respect, omdat er altijd afhankelijkheid is. Gelukkig wordt dit beter, maar voor onze doelgroep is eigen regie niet gemakkelijk. Ze komen juist bij ons, omdat ze onvoldoende eigen regie hebben en omdat ze hun zelfstandigheid willen vergroten. Dit vraagt om integriteit èn om het vermogen om iemand te zien zoals hij of zij is. Niet ‘gewoon’ zorg verlenen. Dat vind ik mooi!


‘Ik ben iemand die het werkelijk tot een einde brengt; manmoedigheid.’


Ontwikkelen
Net als vele vrouwen stel ik mezelf de vraag ‘Kan ik het wel?’. Ook ik heb hinder van bescheidenheid en onzekerheid. Bij iedere nieuwe uitdaging speelt dit een rol. Zeker als het gaat om ‘het podium pakken’. Dan word ik verlegener en zeg ik niet zo veel. Ben ik letterlijk minder zichtbaar. En ben ik steeds bezig met de vraag ‘Gaat het wel goed?’ Hier zit eigenlijk mijn grootste uitdaging. Interessant ook als ik van een afstandje kijk naar mijn opleiding bij het SIOO, waar louter mensen die bestuurder willen worden de opleiding volgen…. We verdringen ons daar op het podium! Zo inherent aan de doelgroep. Dit is overigens met name een thema als ik werkelijk zou gaan voor het ‘besturen’. Als directeur heb ik hier minder hinder van. Hier bij InteraktContour pak ik natuurlijk wel het podium, maar dat is anders. Vaak gun ik het podium ook aan anderen.

Talent
Wat is mijn talent als directeur? Naast de dingen die je als directeur gewoon moet hebben: in de helikopter kunnen gaan zitten, analytisch zijn, alles op een rijtje hebben, een visie hebben en ook altijd toch met de voeten in de klei, is een kwaliteit van mij dat ik wel heel benaderbaar ben. Dit maakt dat ik de afstand overbrug die er doorgaans is tussen directie en zorgverlener. Kenmerkend voor mij is ook, dat ik in staat ben bruggen te bouwen en verhoudingen te herstellen. En mijn enthousiasme maakt dat mensen aanhaken. Dit is natuurlijk ook weer mijn valkuil. Verder ben ik iemand die het daadwerkelijk tot een einde brengt; manmoedigheid. Ik ga er in en laat niet meer los. Dat kan natuurlijk ook wat drammerig worden …. En als er wel iets is wat mij typeert, is dat ik een bouwer ben en steeds meer lol heb in het ‘doorbouwen’.

marianneEnergie
Energie is en blijft een onderwerp. Ik wil namelijk zo veel mogelijk uit het leven halen en dus let ik gewoon op. Op tijd naar bed gaan, gezond eten, matig drinken… vraagt om discipline. Dat heb ik wel. Thuis wordt ik door mijn man voor een aantal zaken uit de wind gehouden. Hij verzorgt het eten en het huishouden. Dat is fijn.
En om te ontspannen ga ik wandelen, rennen en momenteel volg ik een opera cursus samen met mijn man. Zo leuk om een hele avond met opera bezig te zijn. Alleen maar luisteren en kijken. Wieden in mijn tuin, heerlijk. Ik ben heel graag buiten.

Inspiratie
Het volgen van de opleiding is voeding voor mijn ziel, voor mijn geest. We hebben colleges gehad van Andries Baart, een geweldige man. Over zijn gedachtegoed in gesprek gaan, daar en ook hier, dat vind ik inspirerend en voedend. En daarbij biedt het ook weer een eigen referentiekader. Dat helpt om het terug te brengen naar de kern ‘Waar doen we het ook al weer voor?’ Wat me ook aanspreekt aan de opleiding, is dat je leert om vanuit verre lijnen vanuit het verleden en ver doortrekken richting de toekomst, naar de hoofdlijnen en stelsels te kijken. Een behoorlijk abstract niveau.
Lezen doe ik graag. Een interessante schrijver vind ik momenteel Wouter Hart. Wat me veel heeft opgeleverd is ‘mind full zijn’. In de hectiek van alledag proberen ècht te zijn bij wat er is. Echt met aandacht. Wat dan ook maar het vraagstuk is.


‘Waar doen we het met elkaar allemaal voor?’


Waarden
Integriteit, ik vind het belangrijk om eerlijk te zijn. En als het een keer niet netjes is gegaan, daar voor uit komen. Eerlijk naar mezelf en ook naar anderen. En ‘sorry zeggen’ hoort daar bij. En ook ‘het goede doen’ of ‘het goede voor ogen hebben’. Waar doen we het met elkaar allemaal voor? Het geld uitgeven aan de goede zaken, geen verspilling, niet voor de bühne, niet als tijdverdrijf, niet als bezigheid. Nee, écht doen wat je ‘core business’ is en dat is voor ons mensen met hersenletsel verder helpen. Met hart en ziel en daarin je steeds verbeteren. Authenticiteit, is voor mij eveneens van belang. Ook al is het zo’n platgetreden begrip. Het betekent voor mij, dat je écht dicht bij jezelf blijft, bij je eigen waarden, bij je kern. Natuurlijk schuurt dit wel eens. Zeker bij vraagstukken, die bijvoorbeeld raken aan zorgverlening op maat en de bedrijfseconomische principes van de organisatie die juist vragen om volume. Lastig voor cliënt en medewerker! Beide belangen hebben we naast elkaar te leggen.

Opvoeding
In ons gezin was het normaal dat je verantwoordelijkheid droeg. Dit was eigenlijk heel onuitgesproken. ‘Je ging gewoon verantwoordelijkheid dragen’. Waarmee, dat maakte niet uit. Door hard te werken en je goed voor te bereiden. Ook persoonlijke betrokkenheid, er echt zijn. Geen politieke spelletjes, dat was echt ‘not done’. Het gaat uiteindelijk om de inhoud. Al mijn broers en zussen dragen verantwoordelijk, ieder op eigen wijze.