Cor Calis (1958), een warm mens en bevlogen adviseur bij Arteria Consulting met ‘roots’ in de bestuurskamer van het ziekenhuiswezen. Zijn motto’s zijn: ‘altijd jezelf blijven’ en ‘idealen zijn het waard om voor te vechten’.
Cor is naast Associate Partner bij Arteria Consulting ook bestuurslid bij de Stichting Planetree Nederland, lid van de Board of Directors bij Planetree Inc in de Verenigde Staten en toezichthouder bij de Huisartsenposten Amsterdam.
In meerdere opzichten was 2016 een bewogen jaar voor Cor en zijn vrouw, Harma. Eind 2015 neemt hij afscheid van het Havenziekenhuis en op oudejaarsdag, vlak voordat hij samen met zijn vrouw een jaarlijks bezoek brengt aan Schoorl, krijgen ze te horen dat Harma kanker heeft. Wat is de impact van dit bericht? Van waar de keuze om het besturen te verruilen voor advies? En hoe bevalt de consultancy?
Wat komt er op ons af?
Het moment dat we hoorde dat Harma kanker had, is de start van een aaneenschakeling van bijzondere momenten. Buitengewoon spannende, afschuwelijke momenten en ook koester ik mooie herinneringen. Zo gingen we voorafgaand aan een kuur doorgaans samen naar een gerieflijk hotel; wandelen, eten, genieten van de natuur èn vooral rust. En ongelooflijk, hoeveel aandacht we hebben ontvangen van de kinderen, familie, vrienden en collega’s. Ontzettend veel liefde en waardering. Een onvergetelijk moment was twee dagen na de operatie. Harma mocht even uit bed en samen liepen we over de gang. Ontroert me weer als ik er over praat. Het was immers zo ontzettend spannend geweest! De ziekte was zo grimmig. Ze gaat het redden!
‘Deze periode heeft ons weer heel dichtbij elkaar gebracht, nog inniger dan we al waren!’
Was het ook een jaar van het nemen van wezenlijke besluiten?
Jazeker, het afscheid van het Havenziekenhuis, de ziekte en gelukkig, na een intensief traject mat operatie en kuren, het herstel van Harma en mijn leeftijd… tijd voor herijken en nemen van besluiten. Onze tijd is kostbaar. Het kan zo maar over zijn! Allereerst heb ik het besluit genomen, dat ik geen bestuurlijke rol meer ambieer. Ad interim vanuit Arteria Consulting past prima, maar ik ga geen commitment aan voor een langere bestuursperiode. Een ander ingrijpend besluit, is dat we over vier jaar stoppen met werken. Dan zijn we nog fit, onze financiële basis gezond en kunnen we de dingen doen die we willen doen. Het leven is betrekkelijk. We hebben ook het een voornemen werkelijk te genieten van ‘het moment’. Van nature kan ik me behoorlijk zorgen maken over dingen die ‘zouden kunnen gebeuren’. Voor een leider is dit handig, maar dat betekent ook dat je voortdurend met je kompas in de weer bent. De uitdaging is, het vinden van een evenwicht tussen genieten en het luisteren naar mijn kompas. En om dit evenwicht te realiseren mag ik echt meer mijn kompas bagatelliseren. Kan ik er wat aan doen? Kan ik er nu wat aan doen? Nee! Okay, ‘let it go’.
Wat maakt dat je je bestuurlijke rol bij het Havenziekenhuis hebt neergelegd?
Bij het Havenziekenhuis had ik de opdracht, om het gezicht van het Havenziekenhuis te verstevigen en bestaansrecht te behouden, onder andere door de tweede- en derdelijnszorg van en naar het Erasmus uit het Havenziekenhuis in beweging te brengen en er voor zorg te dragen dat dat goed ingeregeld wordt. Daarbij ontstond na twee jaar een fikse bezuinigsopdracht. De oplossing die we hadden geformuleerd, bleek moeilijk uitvoerbaar te zijn. Er moest zo stevig worden ingegrepen, daar was ik in mijn eentje niet de aangewezen man voor.
Behoudens de aard van de opdracht, ontbrak ook de doorzettingskracht in het proces en raakte ik aan het eind van mijn latijn. Was moe van het harde werken en de eenzaamheid. In het Flevoziekenhuis waren de problemen ook complex en omvangrijk, maar kon ik desalniettemin behoorlijk ‘losjes’ opereren. Dit heeft denk ik te maken met de relatie met de bestuurder. In haar trof ik een prettige, kritische en constructieve partner. En bij het Havenziekenhuis was het daarentegen ‘lonely at the top’. Ik had onvoldoende mijn ‘countervailing power’ georganiseerd. En dat werkte niet goed!
De reden van mijn vertrek is overigens goed begrepen en keurig opgelost, voor alle partijen. Ik heb dan ook in goede harmonie afscheid kunnen nemen van de mensen me wie ik fijn heb samengewerkt.
‘Accountable care is een maatschappelijke opdracht en stimulerend verdienmodel. Als je dat weet over te brengen, dan gebeurt er wel wat!’
Toen zat je opeens thuis. Hoe was dat? 
Enerzijds blij dat ik af was van de last op mijn schouders en anderzijds had ik er ook de pest over in, dat ik de opdracht niet heb kunnen afmaken. Ik was niet geslaagd en dat was nieuw voor mij. En plotseling kwam ik ook in een circuit dat ik naar het UWV moest en dat beviel me helemaal niet. Ik besloot derhalve dat ik snel weer aan het werk wilde. Daarbij verkoos ik de bestuurlijke luwte. Gelukkig kwamen er vrijwel direct een aantal telefoontjes, waaronder van Nico Baas, partner van Arteria Consulting. Hij vroeg me om de vacatures van de junior en senior adviseur op mijn LinkedIn profiel te plaatsen. Die junior wilde ik wel plaatsen, maar voor die senior positie had ik zelf interesse. We waren beide al snel enthousiast, er was een klik met het team van Arteria Consulting en het is nota bene om de hoek. Terug bij Zonnestraal, waar ik ooit begonnen ben. En daarnaast kreeg ik bij Arteria Consulting alle ruimte om te gaan doen wat ik wilde: ‘Het in Nederland laten landen van het uit Amerika afkomstige ‘accountable care’.’ Een andere manier van zorg contracteren en andere manier van omgaan met indicatoren en met zorgverlening, waarin de focus nadrukkelijk gericht is op patiënten en dus niet alleen op kostenbeheersing. Een maatschappelijke opdracht en stimulerend verdienmodel. Als je dat weet over te brengen, dan gebeurt er wel wat!
Is de consultancy een interessant speelveld om in te functioneren?
Zekers. Er zijn vele aantrekkelijke kanten. Zo trek ik door het hele land, ga ik in gesprek met mijn netwerk en samen denken we na over zaken als ‘accountable care’. Fijn om te merken, dat ik doorgaans welkom ben bij mij contacten. En als de gesprekken succesvol uitpakken en tot samenwerking leiden, ben ik eigenlijk wel trots. Juist omdat het doorgaans langdurige relaties betreft, die gebaseerd zijn op wederzijds vertrouwen. Hoe spannend het soms ook is, durven ze het wel aan met Arteria Consulting en met mij.
In het advieswerk is een deel van het bestuurswerk geïntegreerd; het bestuurlijke handwerk en verbinding maken me de organisatie. Wat mij betreft het boeiende deel. Ik zit nu naast de bestuurder, adviseer hem of haar. Ik heb het idee dat wat ik doe, er toe doet zonder dat ik met alle ballast naar huis ga.
‘Mijn carrière is me eigenlijk wel overkomen, ben wat dat betreft een zondagskind.’
Wat was als kleine man je droombaan?
Vroeger – en eigenlijk nog steeds – had ik een liefde voor geschiedenis en literatuur en wilde ik leraar worden. Helaas werd ik uitgeloot en moest ik in dienst. En dat was voor mij een ‘no go’. Ik ben anti geweld en anti leger. Ik moest dus snel iets anders gaan doen. Mijn moeder wilde vroeger graag verpleegkundige worden, waar ze de kans nooit voor heeft gekregen, en tipte me op deze richting. Ben naar Zonnestraal in Hilversum gefietst en ben gelijk aangenomen. En vanaf het eerste moment was het super leuk. Mensen verzorgen en met een groep jonge mensen werken met een gelijk ideaal ‘het worden van verpleegkundige’ dat was aanstekelijk. Daarnaast had ik er ook nog eens talent voor. Na de jaren bij Zonnestraal maakte ik de overstap naar cardiologie. De hectiek, spanning, kennis en ook het technische vond ik interessant. En al snel zag men dat ik kennis kon overdragen en complexe zaken toegankelijk maken. Zo werd ik leerlingbegeleider, daarna teamleider, verantwoordelijk voor het samenvoegen van afdelingen, opzetten van een intensive care, niveau upgraden, manager, directeur en bestuurder binnen een diversiteit van ziekenhuizen. En steeds werd ik gevraagd. Mijn carrière is me eigenlijk wel overkomen, ben wat dat betreft een zondagskind.
Wat doe je om je energie op peil te houden?
Voor mij is het gras maaien en het blad opruimen de ultieme onthaasting. Dit doe ik bij voorkeur vrijdagavond of zaterdagavond, dan start ik met een leeg hoofd aan het weekend. En na een paar uur is het klaar. Heerlijk! Verder mag ik graag wandelen, alleen en nu ook gelukkig weer samen. En beide gaan we graag naar opera en ballet. Op zaterdag of zondag naar Amsterdam; wandelen, lunchen, voorstelling en dan samen dineren. Dit is ultiem genieten. En als de avonden weer lengen, wil ik weer gaan lezen. Vind het heerlijk om te verdwalen in de verhalen.
Wat zijn jouw waarden?
Voor mij zijn dat: ‘Integriteit, eerlijkheid, voorspelbaarheid en betrouwbaarheid’. Het schaden van integriteit en eerlijkheid kan werkelijk zeer doen.
Wat ik mezelf opleg leg ik mijn omgeving ook op. Ik was dan ook niet altijd een gemakkelijke vader. Zeker niet in de periode van hun pubertijd. Heb zelf een dijk van een autoriteitsprobleem, dat deel ik met pubers. Nu ben ik wel weer een leuke vader en inmiddels opa. Ik kan het goed met mijn kinderen vinden, ik respecteer ze en ben ongelooflijk trots op ze. Kan ze laten. Als ze hulp nodig hebben, dan ben ik er.
Heb je nog een boodschap voor ons?
Ik omschrijf je wel eens gekscherend als predikant. In de zin van een man met een boodschap. Heb je nog een boodschap voor ons? Jazeker! ‘Duurzaamheid en solidariteit’. Mensen zijn er om het met elkaar samen te doen en je hebt de verantwoordelijkheid voor elkaar. Het aangaan van langdurige verbintenissen, waarin vertrouwen wezenlijk is.